Ik maak zowel schilderijen als beelden.
Ik ben begonnen met schilderen. Later kwam het beeldhouwen er bij.
Als ik aan het werk ben ontstaat bij mij steeds meer een drang om het oorspronkelijke onderwerp los te laten.
Ik begin wel vaak met een min of meer concrete voorstelling. Maar daarna kun je de gelijkenis met de werkelijkheid meer en meer loslaten. En dan gaan vormen en kleuren zelf hun innerlijke gloed uitstralen. Ik werk sterk vanuit mijn gevoel en experimenteer graag. Schilderen is voor mij het creëren van een vrijheid waarin ik mij kan uiten in mijn eigen beeldtaal.
Toch merk ik dat de laatste tijd de realiteit weer een wat grotere rol gaat spelen in mijn werk. Maar die vertaal ik dan wel op mijn eigen manier.
Felle kleuren blijven mij aanspreken en mijn kleurgebruik mag dan ook stevig genoemd worden.
Sinds een groot aantal jaren houd ik mij ook bezig met beeldhouwen, en ik merk dat beeldhouwen mijn hart gestolen heeft.
Bij het beeldhouwen straalt een ruwe steen zelf al heel veel kracht uit.
Ik vraag me dan ook steeds af of ik het aandurf er uit te halen wat ik voor mijn geestesoog al zie. Maar als ik eenmaal de moed heb gevat om te beginnen zie ik, al hakkend en schurend, -allemaal handwerk-, langzaam de vorm ontstaan die ik aan de steen wil ontfutselen.
Niet zelden gebeurt het dan dat ik, al werkende, het oorspronkelijke concept wijzig. Dat komt omdat de steen onder mijn handen lijkt te gaan leven en zijn eigen inbreng gaat krijgen.
Het is boeiend om te ontdekken wat er dan gebeurt. Het wordt soms bijna een ontdekkingsreis, te meer omdat ik veelal op mijn gevoel af ga en graag abstract werk.
Wat het extra spannend maakt is het feit dat er bij beeldhouwen geen weg terug is. Wat weg is, is weg. Je kunt dan alleen je ontwerp bijstellen.