Els kan zich niet herinneren dat het fotgraferen ooit geen rol in haar leven speelde.
Haar vader legde alles wat er binnen het gezin gebeurde met de camera obscura vast.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat zij in 1989 toetrad tot de wereld van de fotografie, waarbinnen zij inmiddels haar weg gevonden heeft.
In 1992 had zij bij het Kunstgenootschap ’t Reghthuys in Nieuwkoop haar eerste expositie met als thema “De oude koeienstal”.
Bij de oepning werd door fotograaf Hans van Ommeren vooral de nadruk gelegd op haar spontane, bijzondere manier van kijken.
“Wat een ander niet ziet, valt haar op en ze legt het voor ons vast”.
In 2000 was Els terug in ’t Reghthuys en het was verrassend om de ontwikkeling te zien die zij heeft doorgemaakt.
Na de thema’s verval, oude Franse café’s en kinderspeelgoed was er de realiteit van Cuba.
De fotoseries die zij daar van 1999 t/m 2002 maakte laten het land zien in al de scharkeringen op een wijze die indruk maakt.
De manier waarop Els de Cubanen in beeld brengt toont betrokkenheid en gevoeligheid en is tegelijkertijd van een pure schoonheid.
Het kind aan het strand, het oude danspaar, de pijproker etc.
Opvallend zijn ook haar abstracten. een vervallen stukje muur wordt bij Els een prachtig, surrealistisch spookachtig geheel.
In 2004 en 2005 ging ze naar de eilanden van Kaapverdië met prachtige zwartbruine stranden.
Er volgde nog meer reizen: 2008 naar Iran, 2009 naar Jordanië, 2010 naar Egypte.
In 2011 ging zij naar Guatemala waar zij theatervoorstellingen fotografeerde over de Indianencultuur.
Els: “Gelukkig hoef ik niets te maken. Ik ontmoet prachtige mensen, zie ontroerende momenten en mooie beelden. Die leg ik vast en dat vastleggen maakt mij blij”.
Het wordt voor mij te kostbaar om mijn analoge foto’s mooi te laten ontwikkelen. Ik heb nu wat kleine stapjes gezet in de digitale fotografie-wereld.
Mijn foto’s worden alen onbewerkt afgedrukt. Ik kan dus nog steeds zeggen “wat u hier ziet heb ik ook gezien”.
De foto’s zijn gemaakt in Oman, Marokko, Cyprus en Suriname.